top of page

Rouen (Fr)





Rouen is een alleraardigst Noord Frans stadje met een fraai middeleeuws centrum alwaar op 30 mei 1431 Jeanne d’Arc in rook is opgegaan. De brandstapel onder haar voeten werd aangestoken door christen fundamentalisten die niets moesten hebben van mondige en invloedrijke vrouwen. Zeg maar de taliban en aanverwante vrouwenhatende goddienstgestoorden van de 13e eeuw.


Om van te bijdehante dames af te komen hadden ze een aardig efficiënte opruimingsmethode ontwikkeld en op schrift gesteld; De Heksenhamer (echt waar, ongelogen, lees het en huiver...). Een handboek voor kerkvertegenwoordigers in die tijd, hoe men lastige vrouwen door onbegrijpelijk ernstige marteling laat bekennen heks te zijn, en met deze bekentenis zich gevrijwaard zagen ze op de brandstapel te gooien en zo hellewaarts te sturen.

Onder het genot van een heerlijke Vin Rouge du Bordeaux met een stukje camembert dit historische feit overdenkend, op een terrasje met uitzicht op een suikerzoet, overdadig gedecoreerd godshuis, vast wel gebouwd ergens in die heksentijd, trekken de korte broeken op teenslippers, handen vrijwillig mindervalide gemaakt door misselijk makende nepnagels en te klein gefokte kutkefhondjes zich als in een processie aan ons voorbij.

We leven in een andere tijd, dat kunnen we wel vaststellen.

Tijdens deze tussenstop op de terugreis, de laatste dagen van onze vakantie, was het niet de bedoeling diepgravend onderzoek te doen naar allerhande historische feiten rondom Rouen. Slechts een verkwikkend wandelingetje na een lange autorit, een lekker hapje eten (we zijn tenslotte in FR) op een terrasje, een warm bad, lekker slapen en dan weer door. Maar toch, eenmaal Wikipedia geraadpleegd omtrent Rouen slaat mijn fantasie op hol. De plek waar wij ons wijntje slobberen werd naast de terreur van de inquisitie ook nog eens getroffen door de Zwarte Dood. Een pandemie die vijf jaar duurde, de straten bezaaide met talloze stinkende terminaal zieken en rottende lijken en de toenmalige populatie in vijf jaar tijd minimaal decimeerde. Er is een link naar onze huidige coronaproblemen met dit verschil, wij hebben een vaccin. Daar zien niet al mijn verwende, klagende en zeurende tijdgenoten het nut van in, ik zou zeggen, lees eens wat geschiedenis en doe je voordeel met ons huidige luilekkerland, in plaats van verongelijkt mekkeren.

Op een steenworp van de plek waar Jeanne d’Arc in de naam van de paus en zijn pedosexuele dienaren werd geëxecuteerd vonden we een idyllisch terrasje met zowaar een beperkt engels sprekende ober. Die deed ons, samen met Google Translate, de menukaart uitgebreid uit de doeken. Wat een geluk. De echte cuisine française aan onze voeten. De entree was veelbelovend. Huisgemaakte paté, heerlijk, met allerhande soorten worst en kaas, vast allemaal geproduceerd in omliggende landelijk dorpjes door mannen met zwarte alpinopetjes op en vrouwen met rode wangen en vrolijke hoofddoekjes om. Begeleid door overheerlijke wijntjes. Incroyable!

Faux-filet en Poulet aux légumes variés et tagliatelles. De twee hoofdgerechten van de zeer beperkte kaart besteld. Hoe minder gerechten er op de kaart staan, des te meer aandacht voor de bereiding. Dacht ik. Dachten wij. FOUT! Na 2 happen riep Mieke de ober bij zich en declameerde in haar immer goedbedoelde en oprechte onschuld de onsterfelijke volzin: “Garçon, I am now 63 years old, yes? And I eat a lot of meat in my life, but this steak is like I eating my shoe-zool”. Waarop de ober verschrikt naar haar schoenen keek en vroeg “Excuse moi… was iest wrong? You want to eat chaussures?” “No no no no… this meat is a schoenzool, compris???”


Enfin, zich in duizend verontschuldigingen draaiend, presenteerde de ober na 5 minuten een nieuwe faux-filet, prachtig bruin gebakken in heerlijk geurende roomboter op een blinkend zilveren schaaltje. Maar nog net zo taai en oneetbaar als z’n voorganger. Enfin. De haute cuisine is hier van zijn voetstuk gevallen. Net als Jeanne d’Arc in rook opgegaan. Ook mijn kip met aanverwante groentenzooi kon zo uit de kant-en-klaar-bakjes van appie hier om de hoek komen. Terrible!




Op zoek naar een zak patat in Rouen kwamen we tot een aantal conclusies:

- de Franse keuken in Frankrijk bestaat niet meer,

- voor een faux-filet (rib-eye) met bearnaise saus moet je in de Sarphatistraat, Amsterdam zijn,

- de middeleeuwen zijn nooit ver weg,

- het Franse woord voor schoenzool is semelle de chaussure.

Recente Posts
Archive
Volgen kan
bottom of page