Een paar keer per week, of per maand, ’t is maar net hoe het uitkomt, loop ik door de stad. Om het even waar, welk weer en welk tijdstip. Ik loop en kijk. En denk. Denken gaat vanzelf als je loopt. Niet als je rent. Tenminste, ik kan niet rennen als ik denk en andersom. Daarvoor kost dat zinloos versneld lopen te veel aandacht van alle andere lichaamsbesturingssystemen. Maar onder het gewoon lopen, ook wel wandelen genoemd, gaat denken vanzelf. En dat is lekker. Want het is t