top of page

Department of Home Affairs

13 december 2016, Kaapstad. “Als u nu op iedere pagina een handtekening bij de kruisjes wilt zetten dan kunnen we de eerste ronde ingaan”. 'G' duwde mij een stapel A4-tjes onder m’n neus van zo’n 25 vel. Aan 10 van die pagina’s stak er een plakkertje naar buiten, dat waren de bladzijde waar ik geacht werd een of meerdere handtekeningen te plaatsen. Voor Mieke ook zo’n pak papier. De affaire visum verlenging was ingegaan op de 22ste verdieping van de hoogste flat van Kaapstad. Regeringsetage Zuid Afrika, afdeling Home affairs.

Ongeveer 4 weken hiervoor hadden wij het plan opgevat om langer in dit prachtige land te blijven dan de 90 dagen die je op een toeristenvisum krijgt toebeeld. We hebben immers toch nog geen vaste verblijfplaats, werken vanachter mijn laptop combineren met uitstapjes bevalt uitstekend en die smerige jan-feb-mrt maanden in NL ontlopen is een juichend vooruitzicht.

Goedgemutst het internet op om eens uit te pluizen waar we even zo’n stempel konden ophalen. Moeilijkmoeilijk. Al heel snel bleek dat een aanvraag voor zoiets, behalve een enorme papierwinkel ook veel wachttijd zou gaan kosten. Wachttijd in overheidswachtkamers in termen van aanzienlijk veel dagdelen. Héél gevaarlijk voor je relaxte gemoedstoestand. Dus zijn hier commerciële bedrijven ingestapt om dat traject, tegen betaling uiteraard van je over te nemen.

We werden hartelijk verwelkomt als klant van Intergate Immigration, of we even de volgende stukken wilde mailen:

- NAW - Bewijs retour ticket - Certified paspoort kopieën, (zijn kopieën voorzien van een postkantoordagstempel met de handtekening van de stempelende ambtenaar in functie) - Bankafschriften van de afgelopen 3 maanden - Reden van verlenging - Verblijfplaatsen in ZA - Of we ook in de buurlanden waren geweest - Of we nog enge ziektes hebben - Of we en hoe lang getrouwd zijn - En hoe vaak we het met elkaar doen…

“Wij zijn niet van plan te emigreren hoor” meldt ik nog ongerust. Dat was bekend maar dit is de procedure. Na vier weken pas is er in Kaapstad plek voor het doen van een aanvraag Visa verlenging, de details volgen een dag voor de afspraak: For the submission tomorrow morning, Gerhard will meet you and Mrs. Kemp at VFS Department of Home Affairs with the application packs at 10.00am.

The address is: 47 Strand Street, Cape Town. (please ignore the address on the attached letter as they did not update their website yet).

Inform the security that you are meeting your agent (GERHARD) and please show them this attached appointment form on your phone if possible.

Please kindly send Gerhard an sms once you arrive. He is tall, bald and has a white beard . Also wears specs with an orange and black frame but if you tell the security you are meeting "G", they know exactly who he is and will send you up to meet him.

Voor de zekerheid informeer ik of mij niet per ongeluk een slecht filmscript is gemaild, maar nee. Overigens, onderweg naar het voorgeschreven adres werd dit telefonisch nog even naar een paar straten verderop gewijzigd, geen punt, we hebben een ZA telefoon, GoogleMaps en als aan file gewende Hollanders waren we op tijd vertrokken.

We hadden er zin in.

De afdeling Home Affairs waar wij onze hele levensloop gaan achterlaten is bevolkt met streng en gewichtig kijkend personeel gestoken in slecht passende uniformen, voorzien van bodyscanners, afsprakenlijsten en wapens. De ruimte van bestemming ziet er uit als een wachtkamer voor een gate van Schiphol, maar dan zonder ramen. Rijen aan elkaar geschakelde stoelen gericht naar de twee kansels waar alles beslist wordt. Links en rechts een balie met plaats voor acht ambtenaren waar o gruwel maar drie dienaren hebben plaatsgenomen. Ruim de helft van de afwachtstoelen zijn bezet. Met verveelde, sacherijnige, overheid hatende mensen. Het ruikt hier penetrant naar macht en diepe ergernis. Boven die balies hangen grote TV schermen met als enige uitzending de bekendmaking van welk wachtnummer zich bij welke balie moet melden. Net als bij een drukke bakker of slager zeg maar.

In de loop van mijn leven heb ik een ernstige allergie voor dit soort machtscentra’s ontwikkeld. Jeuk mijn rug daar waar ik er niet bij kan, rusteloze kuiten en spontaan opkomende migraines, er zijn geen medicijnen voor. Heel onrustig allemaal.

Maar gelukkig hebben wij “G”!

Hij heeft hier zijn beroep van gemaakt, kent alle pappenheimers achter de balies, weet waar de valkuilen zitten en waar en waarom je onverwachts genaaid kan worden. Hij geeft alles voorbereid en voor onze binnenkomst al nummers getrokken. Vandaar dat wij al na een uur aan de beurt zijn. G heeft in een half uur daarna al onze aanvragen van balie 1 naar balie 2 (second opinion) verplaatst en laten goedkeuren. We moeten nogmaals ieder 4 x tekenen. Nu nog een pasfoto, per persoon 10 vingerafdrukken en we staan weer buiten. Het koste een paar centen maar dan heb je wat… of toch niet?

Neen.

G legt het als volgt uit, let op, dat wordt even rekenen; “hier wordt alleen de aanvraag goedgekeurd, die gaat vervolgens naar Pretoria. Daar wordt de aanvraag binnen 12 weken(!?) bekrachtigd (dat is 8 weken na het verlopen van ons huidig visum). Jullie hebben 90 dagen verlenging aangevraagd maar hoeveel er worden toegewezen weet ik niet. Dat hangt af van het humeur van de behandelend ambtenaar. Het kunnen 90 dagen worden maar 40 is geen uitzondering. Het is ook nog maar de vraag of ze toekennen vanaf het verlopen van je huidig visum of vanaf de aanvraag vandaag…”.

Een snelle rekensom: als wij over 12 weken 40 dagen verlenging krijgen, vanaf de dag van aanvraag -ben je er nog?-, dan is dat visum op het moment van stempelen al verlopen.

“Klopt dat G?.” “Ja, maar jullie kunnen rustig rondreizen met een ongeldig visum hoor, alleen als je dan ergens de grens overgaat dan kom je er de eerste 5 jaar niet meer in. Je krijgt dan het stempel BANNED. Dat is de sanctie daarop.” “Ook als er een officiële verlengingsaanvraag gedaan is maar door ambtelijke vertraging is verlopen?” “Dan ook, verlopen is verlopen, sorry”.

In lichtelijke verwarring blijven wij achter, in een Kaaps friswarm zonnetje, tussen 6 torenflats, op een druk kantoormensenplein achter een slechte koffie. Geen melktaart hier.

Een maand later legt een Zuid Afrikaanse advocaat, die wij op een braai tegenkomen, uit dat iedere stad in Z Afrika bevoegde ambtenaren heeft om een visumverlenging ter plekke in je paspoort te stempelen. Met hem? Een middagje werk.

Out of Afrika?

p.s. als wij nog eens gezocht worden, al onze gegevens, meer dan in waar ook in NL, liggen bij het Department of Home Affairs In Kaapstad en/of Pretoria.

Recente Posts
Archive
Volgen kan
bottom of page